 ١١٣: سورة الفلق
به‌ناوی خوای به‌خشنده‌ی میهره‌بان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿1﴾
(ئه‌ی محمد (صلی الله علیه وسلم)، ئه‌ی ئیماندار) بڵێ: په‌نا ده‌گرم به په‌روه‌ردگارێك که به‌ره‌به‌یان پێش دێنێت.
مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿2﴾
له شه‌ڕو خراپه‌ی هه‌رچی که دروستیکردووه (له ئاده‌میزاد و گیانله‌به‌رو مارو مێروو…هتد).
وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿3﴾
وه له شه‌ڕو خراپه‌ی شه‌و که دادێت و دنیا تاریك ده‌بێت و ده‌بێت به شه‌وه‌زه‌نگ.
وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ ﴿4﴾
وه له شه‌ڕو خراپه‌ی ئه‌و که‌سانه‌ی که جادوو ده‌که‌ن و په‌ت و ده‌زوو گرێ ده‌ده‌ن و فووی پیا ده‌که‌ن (وه به فێڵ و جادوو نێوان خه‌ڵکی تێکده‌ده‌ن).
وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿5﴾
وه له شه‌ڕو خراپه‌ی حه‌سودو به‌خیل کاتێك که حه‌سوودی و به‌خیلی ده‌بات
|