 ١٠٨:سورة الكوثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به‌ناوی خوای به‌خشنده‌ی میهره‌بان
إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ ﴿1﴾
ٓئێمه خێرو چاکه و خۆشی (هه‌ردوو جیهان و ناوبانگی چاکه‌ی) تۆمان (ئه‌ی محمد ‘صلی الله علیه وسلم’) بێ ئه‌ندازه و بێ سنور کردووه (له هه‌موو چه‌رخ و زه‌مانێکدا).
فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ ﴿2﴾
که‌واته نوێژ ته‌نها له‌به‌ر خوا بۆ خوا و بۆ به‌ده‌ست هێنانی ڕه‌زامه‌ندیی په‌روه‌ردگارت ئه‌نجام بده، وه قوربانیش بکه (هه‌ر به‌و شێوه‌یه بۆ به‌ده‌ست هێنانی ڕه‌زامه‌ندیی په‌روه‌ردگارت).
إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿3﴾
بێگومان هه‌ر دوژمنانی تۆ بێ ناوو نیشان و وه‌جاخ کوێر و دوابڕاون (له هه‌موو خێرو چاکه‌یه‌ك
|